Inhaalslag

Na het vorige (gedeeltelijke) verslag van ons bezoek aan Des Fours met de architect is er het nodige gebeurd, ik ga er even in relatieve vogelvlucht overheen, en beloof mij leven te beteren en vaker aan de blog te werken :)



De offerte die hij initieel uitbracht was véél te hoog, hiermee was het gewoon onhaalbaar! Dus volledig in zak en as, met jan en alleman er over gediscussieerd. Ik ben natuurlijk geen expert, maar voor mijn gevoel klopte het gewoon niet. Ok, het is specialistisch werk en het zijn muren van een meter dik, etc. Maar dan nog voor het bedrag wat hij offreerde kon je een gigantisch huis bouwen, sleutelklaar, en hier hadden we uiteindelijk alleen maar een karkas, muren overeind, verdiepingen erin en een dak er op.



In de herfstvakantie hebben we Riet en Wim op bezoek gehad met Fayro en aangezien ze enorm nieuwsgierig waren naar Des Fours zijn we nog even bij gaan kijken. Natuurlijk hadden we de hele offerte ook doorgenomen en ik was ook zeer benieuws naar Wim's ideeën. Heinrich vond het gelukkig geen probleem.



Eenmaal daar begrepen ze gelukkig wel meteen waarom het zo moeilijk was voor ons, en waarom we ondanks de gigantische werkzaamheden toch gefascineerd bleven voor het geheel. Heinrich vroeg me nog hoe het met de architect en zijn offerte was afgelopen, en ik zag er geen kwaad in om het dat te vertellen. Hij was ook enorm verbaasd over de hoogte van het bedrag en begon meteen na te denken over tarieven van werkzaamheden die hij een aantal jaren geleden had opgevraagd. Om een voorbeeld te geven, om een kubieke meter natuursteen te metselen vroeg hij € 800,-. Dat is (bij een tarief van € 40,- per uur) een halve week werk voor een naar ik mag aannemen geoefende metselaar! Volgens Heinrich moest het absoluut goedkoper kunnen en hij raadde me aan om een "second opinion" te zoeken.



Affijn, wij weer helemaal ondersteboven van de plek, en Riet en Wim ook dit keer, dus er zat niks anders op dan een andere offerte op te vragen.



Hier bleek helaas wel mijn gebrek aan kennis van het Frans. In de gesprekken met de architect bleek al dat er toch de nodige subtiliteiten aan ons voorbij gingen, dus ik was wat terughoudend om een offerte op te vragen. Bovendien wisten we ook niet goed waar we moesten beginnen, het moest eigenlijk een onderneming zijn die dit vaker gedaan zou hebben. Wat mij ook voor ogen stond was het gebrek aan ervaring van de architect, die ertoe geleid had dat hij alle zekerheden ingebouwd had die hij kon verzinnen.



Affijn, na zo 2 weken hebben lopen dubben, Yvon had inmiddels wel wat kandidaten gevonden, kregen we ineens bericht van Martin dat Heinrich op eigen houtje een offerte had opgevraagd van een bedrijf wat regelmatig samenwerkt met de "Batiments de France" en hier dus aantoonbaar ervaring mee had, en bovendien zou het veel interessanter zijn, hij zou ons een paar dagen later bellen.



Na enige dagen vol ongeduld (inmiddels is het begin november) konden we eindelijk bij Heinrich langskomen om de nieuwe offerte te bespreken. Lang verhaal kort :-) Deze offerte was de helft van de eerste!!! Moet er wel bij zeggen dat ze niet precies hetzelfde deden, dit bedrijf vond het nl. niet nodig om de verdiepingen en de binnenmuren te herstellen voor de versteviging van de structuur maar opbouwen van de buitenmuur, helft natuursteen, helft moderne steen, betonnen kraag bovenop de muren om alles bij elkaar te houden en een dak. Maar belangrijkste voor ons is om het kasteel veilig te stellen en in 1 klap van Batiments de France af te zijn (alleen de binnenkant is nl. maar beschermd).



Probleem is nu alleen wel nog steeds dat de aanschafprijs aan de hoge kant is en we niet in één keer alles kunnen doen (d.w.z. zaak aankopen, kasteel veilig stellen en nog wat aan de boerderij opknappen). Zoals het er nu uitzag zouden dan maar het minimale aan de boerderij kunnen doen, en maar gedeeltelijk de kasteelwerkzaamheden uitvoeren.



Heinrich (en ik was het daar ook zeker mee eens) had wel het idee dat de offerte nog wat uitgekleed kon worden, er stonden nl. nogal forse posten op voor het uitsorteren van het puin wat nu in het kasteel ligt en de steigers.



Affijn door deze hele stortvloed van hoge bedragen hebben we nog maar een keer overwogen of we niet in een iets hogere prijsklasse moesten gaan kijken waar wat minder werk aan is, want hoe je het ook went of keert voordat dit kasteel af is zijn er de nodige euri op stukgeslagen. Inmiddels is het 14 november en hebben we weer een sejour in NL, voor de reis terug naar Frankrijk hadden we in ieder geval weer wat huiswerk om naar wat duurdere objecten te gaan kijken.



Eenmaal terug in F. gaan we naar een aantal huizen kijken, er was er één waar we (lees ik) nogal onze hoop op gevestigd hadden, maar helaas bleek het een grote deceptie te zijn, wel een mooi huis van binnen, maar een zooitje aan de buitenkant en het lag ook helemaal niet zo heel mooi (redelijk dicht bij Montauban en al behoorlijk ingegroeid. We zijn ook nog bij een oude versterkte molen gaan kijken, mooi ding, hoeft eigenlijk niks aan te gebeuren, het is alleen geen kasteel ... Yvon is er natuurlijk wel helemaal weg van :( Affijn, misschien dat ik het nog ooit ga opgeven, maar "not just yet!"



De "Moulin Fortifié" is niet helemaal van de radar, maar het chateau wel, dus we zijn eigenlijk weer bijna terug bij af en langzaam wanhopig aan het worden. Terwijl we elkaar aan het doorzagen zijn in de keuken van de gîte komt Martin langs om ons te vertellen dat Heinrich nóg een offerte heeft aangevraagd die wéér interessanter is.



De volgende dag komt hij hem zelf langsbrengen en deze offerte is weer 30% lager! Het wordt steeds beter, hiermee wordt het zelfs haalbaar! Na wat overleg besluiten we om een bod uit te brengen, na wat overleg met Martin en Trudy komen we tot een bod wat 22% lager ligt dan zijn huidige vraagprijs, maar dan willen we er ook nog wat extra grond bij. Het is een "long shot", maar we moeten het proberen en we denken echt dat het niet meer waard is. Voor zover dat wat betekent natuurlijk, het inschatten van de waarde van dit soort redelijk unieke objecten is toch meer "wat de gek er voor geeft".



Affijn, later die avond komen Trudy en Martin langs, ze zijn meteen naar Heinrich en Catherine gegaan en helaas, "not even close", ze willen er niet meer dan 8% af doen, we willen er uiteraard nog wel wat bij doen, maar het verschil is te groot!



Het is inmiddels 7 december en we moeten later in de week richting Nederland rijden voor mijn project in Suriname. Het ziet er naar uit dat het ook dit jaar niet meer gaat lukken...