Château de Larnagol
Klik hier voor meer foto's
Dit kasteel hadden we vorig jaar juni ook al eens bekeken. Geïntrigeerd door het mooie interieur en de prachtige tuinen zijn we hier naar toe gegaan ondanks dat het een aardig eindje bij Toulouse uit de buurt ligt (1:30h). We zijn hier vorig jaar begin juni naar toe gereden. De dag daarvoor zijn we bij Château de Meilhan wezen kijken (waar ik gisteren over gerapporteerd heb) en in de ergste stortbui in lange tijd (we moesten op een gegeven moment stapvoets rijden wegens de hevige regenval) van Auch naar Cahors gereden. Vanuit Cahors rijden we dus aan op Larnagol, wat betekent dat je via de (touristische) kronkelweg langs de Lot er naar toe rijdt, hier doen we ongeveer 45 minuten terwijl de regen nog naar beneden miezert. Eenmaal aangekomen blijkt het een piepklein dorpje te zijn (160 inwoners), letterlijk aan de Lot, alleen een klein D-weggetje scheidt het dorp van het water, en het heeft als een van de weinige plaatsen ook een aanlegsteiger voor boten (kunnen we mooi onze kano's te water laten).
Eenmaal aangekomen zien we hoe het er bij ligt, er zijn twee straatjes in het dorp, de een nog smaller dan de andere, waaronder de "Rue du Château", die op zijn smalst ongeveer 2.5m breed is (lekker voor de verhuiswagen). Ik geloof dat de Mark III er wel doorheen past, dus aan het belangrijkste criterium is voldaan. We moeten nog even wachten totdat de makelaar komt dus we sluipen wat rond het château heen, en maken vast wat foto's. Eenmaal aangekomen laat de makelaar ons binnen. Het interieur is nog mooier dan we ons voorgesteld hadden. Hier is (bijna) letterlijk in 3 eeuwen niks aan veranderd.
Bovenstaande foto is gemaakt in de eetkamer. Deze kamer is enorm rijk bewerkt, als je dit nieuw zou doen kitscherig tot en met, maar de 3 eeuwen "patina" maken het geheel draaglijk en geven het een prachtige grandeur.
Het kasteel bestaat uit een hoger gelegen gedeelte (waar tegenwoordig het stadshuis in gevestigd is) en een lager gelegen gedeelte, dit is het gedeelte wat te koop staat.
Het hoger gelegen kasteel zelf is gebouwd op een oude vesting (donjon roman) uit de 13e eeuw, in het begin van de 14e eeuw wordt er door de heren van Calvignac een lager gelegen gedeelte aan toegevoegd (le Château inférieur) en in de 18e eeuw wordt dit aan de moderne tijd aangepast en het wordt tot een wat leefbaarder geheel omgebouwd door Jean de Laporte. In deze tijd worden ook de terrastuinen aangelegd, en dankzij een bron die in de heuvel ontspringt is het mogelijk om twee basins aan te leggen die door de bron gevoed worden. Er is zelfs een (loden) leiding gelegd van de bron naar het kasteel zodat ze in de keuken stromend water hebben, en zelfs naar de fontein, voor op het terras!
De grote salon, bureau en de orangerie worden later toegevoegd door Etienne-Alexandre de Laporte, de zoon van Jean de Laporte.
In onderstaande foto zie je nog een raam uit de middeleeuwen wat tijdens herstelwerkzaamheden aan het licht is gekomen. Aan de binnenkant kun je ook nog een muurschildering zien van een ridder te paard. Op de eerste foto zie je dit raam ook linksboven in het gebouw.
Ik zal het niet overdrijven met de geschiedenisles, de zoon van de laatste bewoner, Raymond Subes, heeft er een prachtig verhaal over geschreven wat hij presenteerde tijdens rondleidingen die hij hier gegeven heeft. Als ik nog een keer een ernstige aanval van het een of ander krijg zal ik het eens overtypen en hier publiceren. Het zijn echter wel 39 pagina's A4, uitgetypt, en in het Frans!
Er is wel nog een tragisch verhaal wat ik er over kwijt wil. De tweede vrouw van Raymond Subes, heeft na zijn dood, het kasteel 30 jaar gesloten gehouden. Ze wilde niet dat er iemand woonde, ook zijn eigen kinderen niet. Na 30 jaar touwtrekken, konden de kinderen eindelijk weer het kasteel in, waarop zijn zoon dus bovengenoemd verhaal schreef en presenteerde tijdens rondleidingen. Inmiddels is deze zoon ook overleden en nu verkopen de kleinkinderen van Raymond Subes dus het kasteel. Het lijkt er op dat dezen toch wat minder liefde voor het gebouw en zijn historie hebben dan hun vader / oom, ze hebben namelijk vorig jaar op een veiling alle van belang zijnde stukken in het kasteel verkocht. Hieronder ook spiegels en meubelstukken die er al honderden jaren in stonden.
Kortom, ondanks deze onverkwikkelijkheden, een plek met veel historie en toch nog een prachtig interieur.
Bij ons tweede bezoek moeten we ons door de sneeuw heen worstelen onderweg naar het kasteel, de laatste kilometers gaan over kleine weggetjes, en ondanks het feit dat er maar een paar centimer sneeuw is gevallen is de (Zuid-) Franse overheid hier niet voor uitgerust, laat staan de auto's, dus er wordt heel rustig gereden. Dat doen die Fransen sowieso sinds ze dat puntensysteem hebben ingevoerd, werkt als een trein moet ik zeggen. Ik had vroeger altijd het idee dat de Fransen als gekken reden, tegenwoordig rijden ze allemaal als ouwe wijven!
Maar goed, we zijn een 20 minuten te laat, maar we waren al door de makelaar gebeld die met dezelfde problemen worstelde en als we aankomen is hij er inderdaad nog niet. Ik zet de auto maar voor de poort en probeer op goed geluk de poort, die inderdaad open is! We kunnen dus vast rondkijken. De plaats had nog niets van zijn magie ingeboet en we weten eigenlijk na 10 minuten rondkijken dat dit hem dan maar moet worden!
Vijfenveertig minuten te laat komt de makelaar pas aan, hij had blijkbaar nog veel meer Franse sneeuw te verduren gehad, maar geen probleem we hadden ons niet verveeld. We kunnen wel eindelijk naar binnen en de zaak van binnen weer bekijken.
Ik bekijk met extra zorg de schade die het parket in de grote salon opgelopen heeft. Het is nogal aan het vergaan langs de randen van de muren, en gezamelijk postuleren we dat de drainage achter de grote salon waarschijnlijk de grote boosdoener is, of beter gezegd het gebrek daaraan of het slechte funtioneren ervan, iets wat nog nader onderzoek vergt.
Er zijn natuurlijk ook andere nadelen, niet de minsten daarvan zijn dat de dakpannen vernieuwd moeten worden, met links en rechts wat houtwerk wat vervangen moet worden, en het totale gebrek aan verwarming (op de open haarden na). Bijkomende complexiteit is dat bij het aanleggen van de verwarming het interieur zo min mogelijk verstoord moet worden, ik ben me aan het inlezen over de verschillende mogelijkheden, waarvan luchtverwarming een interessante optie lijkt te zijn. Daarnaast moet natuurlijk de electriciteit en de riolering up-to-date worden gebracht.
Probleem bij het vervangen van de dakpannen, is dat het hoofdgebouw zo'n 16 meter hoog is en moeilijk bereikbaar, zie onderstaande foto's:
Het weggetje naar het kasteel, dit is die "Rue du Château", is zoals gezegd op zijn smalst 2.5m en die brug schat ik op 3.5m hoog. De ingang naar het kasteel is meteen na de brug links. Dus groot materieel naar binnen rijden is onmogelijk en het bouwen van de steigers zal ook niet heel simpel zijn vanwege al de huizen die er omheen staan. Affijn, we hopen in de loop van de week meer te weten.
Tot zover, hieronder nog 2 links naar nog wat extra foto's:
Wat meer technische foto's: klik hier
Wat foto's rond om het kasteel: klik hier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten