Maar allereerst het maison de maître!
Maison de maître
De ruïne van het meesterhuis ligt in de buurt van Lectour, een heel leuk stadje in de Gers, een van Yvon's favoriete stadjes hier. Het is een vestingstadje, op een heuvel gebouwd met een fantastisch uitzich op de hele omgeving.
Het weer was hier, conform de situatie in de rest van Europa, ook naadje geweest en afgezien van de kou was er ook redelijk wat regen gevallen, dus bij naderen van het huis zet de makelaar de auto bovenaan een pad, naast een boerderij neer. Bij uitstappen waarschuwt hij ons meteen dat het nog wel een eindje lopen is naar het huis (1 km), maar dat de weg dusdanig slecht is dat hij het zelfs met een 4x4 niet zou aandurven om naar beneden te rijden! De weg is inderdaad niet meer dan een karrespoor, en loopt naar beneden. Met die frotbanden op die BMW komen we waarschijnlijk niet eens heelhuids beneden aan :)
Er volgt een hele verkleedpartij, we moeten onze bergschoenen aan, en de makelaar trekt ook zijn sportjasje en laarzen aan, dat belooft wat :)
Uiteindelijk valt het wel mee, althans om te wandelen, het is wel nog berekoud. We hebben de afgelopen dagen in die bloody ruïnes nogal wat kou geleden, de CV is wat hoger op de prioriteitenlijst aan het kruipen!
De makelaar is een redelijke gladjanus, hij werkt ook als aannemer en doet het makelaarsvak erbij voor de hobby, yeah right! Eerst huisje verkopen, dan voor een mooi prijsje opknappen, twee keer marge vangen.
Onderweg naar beneden vraag ik hem hoe het zit met de electriciteit en hij vertelt dat er helemaal niks is, we moeten de electriciteitspalen daar naar toe zelf aanleggen, of beter gezegd, als de nieuwe weg aangelegd wordt (die we waarschijnlijk ook moeten betalen), kun je meteen de electriciteit de grond in leggen. Tjakka, al een klein fortuin opgestookt aan de randvoorwaarden, en we waren nog niet eens bij het huis aangekomen.
We lopen een klein dal in, en de omgeving wordt wel steeds mooier naarmate we afdalen. Er is veel water hier, wat natuurlijk de omgeving heel groen en weelderig maakt, maar me ook een beetje zorgen baart. Aan de andere kant, ze waren natuurlijk niet helemaal achterlijk vroeger en als hier altijd een huis gestaan heeft, moet het in ieder geval te doen zijn, dus wellicht is het allemaal wel te regelen met de drainage.
Na zo'n kwartiertje lopen zien we het huis liggen, complete ruïne, maar wat een mooie plek! Totale stilte en rust! Het enige wat we horen is de boer die wat struiken komt ommaaien. Ook hier stroomt er nogal wat water langs, er is een klein stroompje, maar het hele weiland is drassig. Het zijn weer een nieuw soort uitdagingen, niet alleen ruïne opknappen, maar ook een weg van een km en electriciteit trekken. Telefoon en dus ook adsl kun je hier natuurlijk helemaal vergeten! Dus dat wordt satelliet aanleggen, affijn dit soort rust heeft natuurlijk zijn prijs, maar ja 100mbit Internet-verbinding was natuurlijk wel beter geweest :-)
Klik hier voor meer foto's
Prachtige plek dus, maar wel zeer moeilijk project!Bij het scheiden van onze wegen wist de makelaar nog de zgn. "Bon de visite" naar de prullenbak te verwijzen. Dit is een (denk ik typisch Frans) interessant fenomeen wat gebruikt wordt om de claim op de courtage te leggen mocht je het uiteindelijk bij een andere makelaar kopen (zoals jullie misschien reeds weten kun je in Frankrijk meerdere makelaars hebben die hetzelfde pand proberen te verkopen). Volgens hem had hij bij meerdere gelegenheden met succes de positie verdedigd dat als hij voor een beter bedrag kon verkopen, hij het werk ervoor had gedaan en dus ook recht had op de courtage.
We kwamen hier op vanwege de "Tour Salle Pitrac" die hij ook in de aanbieding had, letterlijk want hij beweerde dat hij er zo'n 25% vanaf kon krijgen!
We rijden rustig terug naar huis om het nog eens rustig op ons in te laten werken.
Château Verneuil in Saint-Robert
We hebben een heftige dag voor de boeg met zo'n 600km rijden, eerst gaan we naar Saint-Robert (in de Corrèze) en daarna door naar Ussel, waar nog een magnifiek middeleeuws kasteel staat. Maar goed, eerst naar Saint-Robert dus. Dit is een dorpskasteel, of eigenlijk oud onderdeel van een kasteel.
Klik hier voor meer foto's
De poort naast de oude toren van het kasteel was vroeger de toegang tot de stad. Het is een prachtig ding, maar de ruimte rondom het huis is echt heel erg minimaal. Aan de overkant van de (hele smalle) straat ligt nog een klein tuintje wat er ook nog bij hoort, hier heeft vroeger nog een oud gebouw gestaan, getuige ook de ornamenten en pilaren die er nog staan, onder de tuin is nog een grote kelder ook.
Saint-Robert staat bekend als één van de mooiste stadjes van Frankrijk, en ik kan me er iets bij voorstellen, het bestaat bijna volledig uit mooie, oude, authentieke gebouwen en het uitzicht is gewoonweg spectaculair!
Na de wederom ijskoude rondleiding gaan we nog even in de keuken napraten met de eigenaren, die voor ons een mooi vuurtje hadden branden. Erg aardige lui, en hij blijkt een oud atleet te zijn en nog regelmatig commentaar te leveren voor de Franse TV (weten wij natuurlijk niks van).
Na een versterkende kop thee/koffie, gaan we op weg naar de grootste ontbering van allemaal, Château du Bazaneix!
Château du Bazaneix
Dit is een kasteel wat ik al zo'n twee jaar op het oog heb, dit is een natte Floris-droom, echt oud middeleeuws kasteel zoals het hoort te zijn, met slotgracht en onverbiddelijke muren, en niet al die moderne tirelantijntjes zoals grote ramen en verwarming!
Klik hier voor meer foto's
De weg ernaar toe is interessant, de makelaar rijdt als een oud wijf en het eerste stuk van de weg is vrij spectaculair landschap, maar richting Ussel wordt het iets vlakker, en Ussel zelf is een spuuglelijk stadje en directe omgeving is ook niet om over naar huis te schrijven. We wisten overigens al van dit kasteel dat het relatief dicht bij de autobaan ligt, maar ja, gegeven het onwaarschijnlijk mooie gebouw kon ik (en Yvon ook misschien wel) het nog voor lief nemen?We passeren door Ussel en rijden onder de autobaan door naar de andere kant, waar het landschap meteen een stuk prettiger aandoet, veel ruiger en minder bebouwing. Echter na veel te weinig meters slaan we al rechtsaf om naar het kasteel te rijden, eenmaal uitgestapt horen we meteen het hoge gejank van een grote vrachtwagen die op zo'n 600m afstand voorbij rijdt :(
Maar het gebouw is nog mooier dan ik dacht, en ook de omgeving is fantastisch, het ligt tegen een bos aan en er ligt zo'n 3 Ha. omheen van mooi glooiend weiland en bos. Het kasteel is volledig omgeven door een slotgracht, die ook gevuld moet blijven volgens de makelaar om tegendruk te bieden aan het gewicht van het kasteel op het eilandje.
De huidige eigenaar en de boer die er achter woont hebben blijkbaar ruzie gekregen over de watervoorziening in het verleden. De boer heeft een (lelijke) schuur gebouwd (Hello, monument inscrit! Je kunt je als boer blijkbaar van alles permiteren in Frankrijk) op het pad van het wegstromende water (duuuhhh) (schijnt een geëmigreerde Hollander te zijn :) ). Het schijnt nu in der minne geschikt te zijn, de boer en de eigenaar gaan de kosten delen om het water om te leiden. Begrijp ik eerlijk gezegd niet helemaal, volgens mij is die boer gewoon debiel geweest, maar goed.
We trekken het gebouw in het is echt fantastisch, er moet nog alles aan gedaan worden van binnen, de vloeren zijn voor 80% nog afwezig, er liggen alleen vloerbalken, maar geen planken, dus op de 3e verdieping begint dat toch de aandacht wat af te leiden, maar er zit nog een geweldige keukenruimte in (met een inpandige bron, wel dichtgegooid, maar misschien weer te openen), de torens zijn ook fantastisch. Dit is gewoon wat het moet worden!
Naarmate we verder geraken in het gebouw verandert Yvon langzaam maar zeker in een ijspegel, ze ziet er een beetje uit als een eskimo, en op een gegeven moment, ik ben te enthousiast en heb het niet koud, trekt ze het niet meer en gaat ze in de auto op de stoelverwarming zitten :)
De eigenaar is flink gezakt in prijs t.o.v. anderhalf jaar geleden, maar ik vrees nog niet genoeg, want ondanks het geweldig gebouw en de mooie grond er omheen kan ik me toch niet voldoende over de aanwezigheid van de autobaan heen zetten, je hoort het binnen natuurlijk niet, maar je woont niet in Frankrijk om de hele dag binnen te zitten (ofschoon dat er op het moment wel op lijkt, met al dat bloggen :) ) en buiten is het meteen nadrukkelijk aanwezig.
Doodzonde, want dit is wel het soort gebouw waar ik het meest enthousiast van wordt, maar ik vrees dat het toch buiten bereik ligt. Want ook dit gebouw met al zijn nadelen zou ons budget toch tot het breekpunt toe belasten, als dit 1 km verder had gelegen was het 2x zo duur geweest denk ik.
Het krijgt uiteindelijk de nekslag als Yvon haar veto gebruikt en de autobaan afschiet (en ook een beetje het gebouw misschien, want ze gelooft er geen barst van dat je zoiets kunt verwarmen in de winter).
Affijn, rond 1800h gaan we richting huis, het begint langzaam donker te worden, echter voor we weg kunnen moeten we de makelaar nog uit een penibele situatie redden, hij heeft nl. zijn auto iets te ver de weg afgereden waar nog sneeuw lag en kan (bijna) niet meer omhoog komen. Na een aantal pogingen en wat instructies lukt het hem uiteindelijk en kunnen we wegrijden. We hebben hem nog nodig voor ons bezoek van de volgende dag bij Château de Larnagol!
Maar daarover later meer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten