Generale repetitie

Er zijn deze week geen grote Larnagol ontwikkelingen geweest, anders dan deprimerend hoge offertes voor het opknappen van de daken, en interessante, edoch verwarrende discussies over de reikwijdte van de macht van Bâtiments de France voor een Monument Inscrit. De een beweert dat je gebonden bent aan het gebruiken van een architect die een speciale "Bâtiments de France" opleiding heeft genoten (lees die duurder is dan andere architecten) en dat je de adviezen van BdF moet volgen, de ander zegt dat je zelfs er mee weg kunt komen als je het gewoon doet zonder de inmenging van BdF, of hun advies volledig negeert. Ik zou (bijna) geneigd zijn om het betreffende wetsartikel op te zoeken, maar ik stel het nog even uit ...

In de tussentijd zijn we ons aan het voorbereiden op de komst van André, Lotte en Stephan. De laatste gaat ons helpen met het beoordelen van de bouwkundige staat van Larnagol, maar ook de uitgebreide oude-gebouwen-verbouw/opknap-ervaring van André kan ons goed van pas komen. Het is dus zaak om ze een warm welkom te bereiden!

Nico, de zoon van Martin en Trudy, de eigenaren van de gite waar we verblijven en ik, hebben een hecht kook-team gevormd in de maanden dat we hier zitten. Zo hebben we al een keer geprobeerd om de Peking Eend van Heston Blumenthal te maken

en een variatie op de Blumenburger.

Bij deze laatste hebben we ons wat artistieke vrijheden veroorloofd, en hebben we de broodjes op eigen wijze gemaakt (lees met een pakje), ipv de bewerkelijke methode van Heston, misschien dat we het nog wel een keer doen, maar we hebben ons toen geconcentreerd op de burger zelf. De tomatensaus intrigeerde me natuurlijk ook enorm, een recept om van 3 kilo tomaten maar een klein soepkommetje geconcentreerd tomatensap over te houden is te leuk om te laten liggen.

We hadden nog wat gedoe met de slager, je moet nl. 3 hele goede biefstukken tot gehakt laten vermalen en de Franse slager, die overigens in de omgeving als beste bekend staat, was het hier duidelijk niet mee eens. We probeerden hem uit te leggen dat dit een recept was van een van de beste koks ter wereld, maar dat maakte niet veel indruk, "stuur hem maar eens langs!".

Anyway, de burgers waren fantastisch (ofschoon misschien wat te groot, 300g) (*kleine noot van kritiek......ik=Yvon had een gortdroge, op de gril vergeten kalkoen burger met een broodje waar de heren per ongeluk toch de kaas overheen hadden gesmolten.......en was niet zo enthousiast over deze Blumenthal escapade) en de Peking eend was maar gedeeltelijk geslaagd, dat moeten we nog een keer overdoen.

Nu, voor het bezoek van onze bouwinspectie-"crew" hadden we bedacht om à la padvinder duiven en een lamsbout aan het spit te roosteren, maar dan natuurlijk wel een volkomen natuurlijk spit gemaakt van takken uit de tuin! Nico dacht dat het wel een goed idee zou zijn om de houtstapel die ze al sinds een jaar aan het verzamelen zijn daarvoor aan te steken. Het leek mij wel een goed idee om een keer proef te draaien, de zgn. generale repetitie, voordat we tot feitelijke uitvoering over zouden gaan. Zeker omdat het roosteren van duiven toch een tricky aangelegenheid is.

De duiven bleken echter lastig om aan te komen, zeg maar onmogelijk, de duivenboer nam zijn telefoon niet op, en de slager waar we uiteindelijk terecht kwamen, raadde ons met klem af om zo'n droge vogel aan het spit te rijgen. Uiteindelijk kwamen we dus met een mooie boerenkip van 2kg thuis voor onze try-out.

Terug van de slager ging Nico meteen aan de slag om de houtstapel in brand te steken, ik vroeg hem nog of dat niet onhandig groot was, maar nee, dat zou mooi smeulen.

Binnen 5 minuten hadden we een vuurzee met vlammen van 5 meter hoog en konden we niet binnen 3 meter van de houtstapel komen zonder zelf geroosterd te worden, dit leverde toch wat praktische problemen op. Toen het vuur zich ook naar het gras ging uitbreiden zijn we toch maar als een haas de tuinslang gaan halen. Martin kwam in de tussentijd thuis en had ons al van een kilometer afstand bezig gezien, het is inmiddels 1900h en het is helemaal donker, behalve natuurlijk in de buurt van de houtstapel waar het zicht verassend goed is. Gelukkig blijkt het nog wel te blussen, ofschoon Nico er zeker een uur mee bezig is. In de tussentijd begin ik aan de andere kant van het huis maar een iets controleerbaar vuurtje op te bouwen, wel met het semi-natte open-haard-hout wat ons diezelfde dag nog geleverd is.

De brandende houtstapel nadat er al enigzins geblust is.

Nu het vuur uit is, lopen we inmiddels natuurlijk hopeloos achter op schema. Het spit moet nog gemaakt worden, en de kip moet aan een stok geregen worden, waarbij we het zodanig moeten regelen dat de kip niet om de stok gaat draaien en voortdurend met dezelfde kant naar beneden blijft hangen. Uiteindelijk lossen we deze technische problemen min of meer op en hangt de bloody kip rond 2015h eindelijk boven zijn vuurtje. Met een wijntje en Nico op de gitaar en veel ronddraaien is de kip rond 2100h eindelijk klaar. (Ondertussen, binnen hebben Martin, Trudy en ik=weer Yvon ons volgesnackt aan pepereend en nootjes want met alle het onvoorziene complicaties verschijnt de 'kiep' pas tegen half 10 op tafel........) Maar hij was geweldig lekker!!!!

Ik ben blij dat we even geoefend hebben ... :-)